Sterrenstof
Een debat over het toewijzen van sterren bij podiumrecencies
Op zaterdag 6 september 2014 organiseerde de Kring van Nederlandse Theatercritici (KNT) in De Balie in Amsterdam een debat voor haar leden en andere belangstellenden over het toekennen van sterren bij theater- en dansrecensies.
Er was een tijd dat zo’n sterrenstelsel niet bestond, nu lijkt geen enkel medium eraan te ontkomen. Wat is de waarde van zo’n half rapportcijfer? Hoe bedient de recensent en de lezer zich ervan en wat betekent zo’n oordeel voor theatermakers?
Naast het publiek zijn de deelnemers aan de discussie: theatermaakster Emke Idema, recensenten Simon van den Berg (Simber, Het Parool, TM) en Herien Wensink (NRC Handelsblad), Sophie Jansen (DeLaMar) en redacteur Chris Buur (chef V bijlage, de Volkskrant). Gespreksleider is Sarah Sluimer.
De discussie werd mede georganiseerd door De Balie en TF Nieuwe Grond.
Moderator Sarah Sluimer opent het debat met een vraag aan het publiek: Wie vindt dat het sterrensysteem afgeschaft moet worden? Van de ongeveer veertig aanwezigen in de zaal steekt slechts een handjevol mensen de arm omhoog. De toon is gezet.
Sluimer vraagt Herien Wensink of de tweesterrenrecensie van Anne ook op de voorpagina was gekomen als de waardering anders was geweest. Wensink legt uit dat de keuze om dit op de een te plaatsen vooraf was gemaakt omdat Anne een belangrijke gebeurtenis was.
Sophie Braam van DelaMar vindt het sterrensysteem erg praktisch in haar werk als marketingmanager. Dat een hoeveelheid sterren een positieve invloed heeft op bezoekersaantallen is relatief, aldus Braam. Het is vaak een optelsom van factoren die maakt dat mensen een kaartje kopen. Zegt ook dat Vaslav wellicht meer lezers van kwaliteitskranten aanspreekt en dat Bedscènes als minder goed gelukt wordt gezien.
Chris Buur van de Volkskrant meent dat de sterren boven aan een recensie een van de middelen is om lezers te stimuleren de recensie te lezen, maar ook een pakkende kop en een aansprekende foto zijn daarvoor van belang. Zegt dat onderzoek dit heeft aangetoond.
Theatermaker Enke Idema is geen aanhanger van het sterrensysteem en bepleit een goed doorwrocht verhaal als recensie waarin ook het werkproces aan de orde zou moeten komen.
Simon van den Berg heeft de 2.906 recensies van NRC Handelsblad, de Volkskrant, Het Parool, De Telegraaf en Theaterkrant en de daarbij toegekende sterren van de afgelopen twee jaar geanalyseerd. 80% van de recensies krijgt drie of vier sterren. Bij de toekenning van sterren zijn geen grote verschillen. De Telegraaf is het meest royaal met een gemiddelde 3,45 ster en de Volkskrant het zuinigst met 3,29 ster. Strengste recensent blijkt Peter Zonderland met 2,95, de mildste recensent is Pieter Rings met 3,04 gemiddeld. Het gemiddelde aantal sterren dat is toegekend blijkt 3,38.
De vraag of kunst een wedstrijd is geworden wordt algemeen bevestigend beantwoord. Kennedy voegt toe dat dit helemaal niet erg is en zelfs soms prettig.
Suzan Boogaerdt merkt op dat het ontbreken van sterren in de recensie van Hideous women van Hein Janssen haar zeer beviel omdat ze zich serieus genomen voelde. Suzanne Kennedy voegt toe dat discussies niet over sterren maar over kunst moeten gaan. Simon van den Berg zegt dat kranten nu eenmaal minder ruimte hebben en dus scherp moeten kiezen. Herien Wensink onderschrijft dat en voegt toe dat mensen meestal 20 à 30 minuten de tijd nemen voor een krant. Kunstcritici moeten binnen de krant knokken voor voldoende ruimte.
De aanwezigen zijn het met elkaar eens dat de sterren soms ongemakkelijk zijn, maar dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. Dat de sterren verdwijnen of veranderen in rapportcijfers van 1-10 gelooft niemand.
Aansluitend, was er de
Uitreiking van Prijs van de Kritiek 2014
De KNT is een beroepsorganisatie van theatercritici in de brede zin van het woord met als expertise theater, dans, opera en muziek. De leden stemmen elk jaar op een instelling of persoon die een bijdrage heeft geleverd aan de podiumkunsten in Nederland die niet onopgemerkt mag blijven.
De Prijs van de Kritiek wordt sinds 1967 uitgereikt en bestaat uit een bronzen sculptuur van Michiel Jansen. Eerdere prijswinnaars zijn te vinden op: www.theaterkritiek.nl/prijs-van-de-kritiek.html
Een debat over het toewijzen van sterren bij podiumrecencies
Op zaterdag 6 september 2014 organiseerde de Kring van Nederlandse Theatercritici (KNT) in De Balie in Amsterdam een debat voor haar leden en andere belangstellenden over het toekennen van sterren bij theater- en dansrecensies.
Er was een tijd dat zo’n sterrenstelsel niet bestond, nu lijkt geen enkel medium eraan te ontkomen. Wat is de waarde van zo’n half rapportcijfer? Hoe bedient de recensent en de lezer zich ervan en wat betekent zo’n oordeel voor theatermakers?
Naast het publiek zijn de deelnemers aan de discussie: theatermaakster Emke Idema, recensenten Simon van den Berg (Simber, Het Parool, TM) en Herien Wensink (NRC Handelsblad), Sophie Jansen (DeLaMar) en redacteur Chris Buur (chef V bijlage, de Volkskrant). Gespreksleider is Sarah Sluimer.
De discussie werd mede georganiseerd door De Balie en TF Nieuwe Grond.
Moderator Sarah Sluimer opent het debat met een vraag aan het publiek: Wie vindt dat het sterrensysteem afgeschaft moet worden? Van de ongeveer veertig aanwezigen in de zaal steekt slechts een handjevol mensen de arm omhoog. De toon is gezet.
Sluimer vraagt Herien Wensink of de tweesterrenrecensie van Anne ook op de voorpagina was gekomen als de waardering anders was geweest. Wensink legt uit dat de keuze om dit op de een te plaatsen vooraf was gemaakt omdat Anne een belangrijke gebeurtenis was.
Sophie Braam van DelaMar vindt het sterrensysteem erg praktisch in haar werk als marketingmanager. Dat een hoeveelheid sterren een positieve invloed heeft op bezoekersaantallen is relatief, aldus Braam. Het is vaak een optelsom van factoren die maakt dat mensen een kaartje kopen. Zegt ook dat Vaslav wellicht meer lezers van kwaliteitskranten aanspreekt en dat Bedscènes als minder goed gelukt wordt gezien.
Chris Buur van de Volkskrant meent dat de sterren boven aan een recensie een van de middelen is om lezers te stimuleren de recensie te lezen, maar ook een pakkende kop en een aansprekende foto zijn daarvoor van belang. Zegt dat onderzoek dit heeft aangetoond.
Theatermaker Enke Idema is geen aanhanger van het sterrensysteem en bepleit een goed doorwrocht verhaal als recensie waarin ook het werkproces aan de orde zou moeten komen.
Simon van den Berg heeft de 2.906 recensies van NRC Handelsblad, de Volkskrant, Het Parool, De Telegraaf en Theaterkrant en de daarbij toegekende sterren van de afgelopen twee jaar geanalyseerd. 80% van de recensies krijgt drie of vier sterren. Bij de toekenning van sterren zijn geen grote verschillen. De Telegraaf is het meest royaal met een gemiddelde 3,45 ster en de Volkskrant het zuinigst met 3,29 ster. Strengste recensent blijkt Peter Zonderland met 2,95, de mildste recensent is Pieter Rings met 3,04 gemiddeld. Het gemiddelde aantal sterren dat is toegekend blijkt 3,38.
De vraag of kunst een wedstrijd is geworden wordt algemeen bevestigend beantwoord. Kennedy voegt toe dat dit helemaal niet erg is en zelfs soms prettig.
Suzan Boogaerdt merkt op dat het ontbreken van sterren in de recensie van Hideous women van Hein Janssen haar zeer beviel omdat ze zich serieus genomen voelde. Suzanne Kennedy voegt toe dat discussies niet over sterren maar over kunst moeten gaan. Simon van den Berg zegt dat kranten nu eenmaal minder ruimte hebben en dus scherp moeten kiezen. Herien Wensink onderschrijft dat en voegt toe dat mensen meestal 20 à 30 minuten de tijd nemen voor een krant. Kunstcritici moeten binnen de krant knokken voor voldoende ruimte.
De aanwezigen zijn het met elkaar eens dat de sterren soms ongemakkelijk zijn, maar dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. Dat de sterren verdwijnen of veranderen in rapportcijfers van 1-10 gelooft niemand.
Aansluitend, was er de
Uitreiking van Prijs van de Kritiek 2014
De KNT is een beroepsorganisatie van theatercritici in de brede zin van het woord met als expertise theater, dans, opera en muziek. De leden stemmen elk jaar op een instelling of persoon die een bijdrage heeft geleverd aan de podiumkunsten in Nederland die niet onopgemerkt mag blijven.
De Prijs van de Kritiek wordt sinds 1967 uitgereikt en bestaat uit een bronzen sculptuur van Michiel Jansen. Eerdere prijswinnaars zijn te vinden op: www.theaterkritiek.nl/prijs-van-de-kritiek.html
